Okres powojenny związany z odbudową zniszczeń wojennych i tworzeniem struktur państwowych na dalszy plan odsuwał sprawy związane z uprawianiem łowiectwa. Nie oznaczało to jednak zaprzestania działalności Polskiego Związku łowieckiego, jak też żywiołowego tworzenia kół łowieckich. Zasadą było iż grupowały one miłośników łowiectwa w ramach zakładów pracy oraz instytucji samorządowych i państwowych. Nie inaczej przedstawiało się to w Wojsku Polskim gdzie jednak nieco inaczej wyglądała ich organizacja i struktura. Podlegały one bowiem władzom wojskowym jednostek i innych struktur organizacyjnych wojska., co ostatecznie uregulowane zostało rozkazem ministra Obrony Narodowej z 1952 roku, tworzącym Wojskowy Związek Łowiecki jako samodzielną strukturę łowiecką w wojsku oraz rozkazem ministra Obrony Narodowej z 1954 roku, który włączył WZŁ w strukturę PZŁ. Na mocy pierwszego powojennego Statutu PZŁ z 26 marca 1953 roku WZŁ stał się „Sekcją Zrzeszenia” zachowując jednak odrębne władze organizacyjne w wojsku na czele z przewodniczącym WZŁ, podległego ministrowi Obrony Narodowej. Praktycznie taki układ istniał do chwili wejścia Ustawy z 17 czerwca 1959 roku o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim oraz nowego Statutu PZŁ z tego roku. W rzeczywistości jednak z uwagi na specyfikę wojska układ taki tradycyjnie funkcjonował jeszcze do lat siedemdziesiątych, jednak poza sprawami organizacyjnymi obowiązywały ogólne ustalenia prawa łowieckiego i Statutu PZŁ. W warunkach wojskowego koła łowieckiego miało to m/in. konsekwencje, że jego członkami mogli być tylko żołnierze zawodowi i członkowie ich rodzin oraz emeryci wojskowi. Mający zamiar wstąpić do WKŁ oficerowie, podoficerowie zawodowi i nadterminowi zdawali egzaminy przed Wojskową Komisją Okręgową. Na dzień dzisiejszy Wojskowe Koła Łowieckie są tylko z nazwy gdzie nawet w zarządzie Koła nie ma miejsca dla żołnierza.

W roku 1955 grupa myśliwych, entuzjastów łowiectwa z regionu Warszawy, Otwocka i okolic podjęła próby założenia koła łowieckiego z siedzibą w Otwocku. Po kilku miesiącach usilnych starań, po akceptacji D-cy Okręgu, Szefa służby zdrowia i Ministra Obrony Narodowej działania zakończyły się powodzeniem. Inicjatorami i założycielami Koła byli :

ppłk mgr farm. Adolf PRZEKAZIŃSKI – pierwszy Prezes Koła;

ppłk lek. Kazimierz MAJEWSKI

ppłk lek. Kazimierz CENTKIEWICZ

ppłk lek stom. Ryszard POMORSKI – pierwszy Łowczy koła

ppłk Edmund BABICZ

I tak powstało Wojskowe Koło Łowieckie zarejestrowane pod numerem 194 i przyjeło nazwę „Bażant”, która jest do dnia dzisiejszego z siedzibą przy Wojskowym Szpitalu Gruźliczym i Chorób Płuc w Otwocku przy ul. Borowej 14/18 z dwoma obwodami łowieckimi nr 16 i 18 dzisiaj 434 i 530 o łącznej powierzchni dyspozycyjnej 11.000 ha. Przyjęty Statut koła zobowiązywał zarząd koła do utrzymania 50% stanu myśliwych żołnierzy.

Z tamtego okresu zachowała się znikoma ilość dokumentów i dlatego też Historię koła odtworzono na podstawie ustnych przekazów seniorów myśliwych i członków rodzin myśliwych nieżyjących.

W dalszych latach funkcję prezesa koła pełnili:

ppłk. Kazimierz MAJEWSKI w latach 1960 – 1965

ppłk. Kazimierz CENTKIEWICZ w latach 1965 – 1970

ppłk. Ryszard POMORSKI w latach 1970 – 1975

ppłk. Edmund BABICZ w latach 1975 – 1985

Funkcję łowczego pełnili:

Jerzy CHODORSKI w latach 1975 – 1985

Tadeusz KWAŚNIAK w latach 1985 – 1995

W roku 1988 z przyczyn organizacyjnych Uchwałą Walnego Zgromadzenia Koła przeniesiono siedzibę koła do Wojskowego Ośrodka Farmacji i Techniki Medycznej w Celestynowie.

Funkcję prezesa w tym okresie pełnili:

Ryszard DRYL w latach 1985 – 1995

Eugeniusz GÓRNIEWSKI w latach 1995 – 2000

Anatol KRÓL w latach 2000 – 2003

Marian KRAWCZYK w latach 2003 – 2015

Funkcje łowczego pełnili:

Marian KRAWCZYK w latach 1995 – 2003

Janusz PAPROCKI w latach 2003 – 2005

Stefan TRACZYK od 2005 do dziś

Rok 2013. 24 czerwca na podstawie Uchwały Walnego Zgromadzenia Zarząd Okręgowy w Siedlcach rozpatrzył wniosek Wojskowego Koła Łowieckiego nr.194 „Bażant i podjął Uchwałę nr.21/2013 o wpisaniu do Rejestru pod poz. 34 kół łowieckich macierzystych okręgu siedleckiego PZŁ z siedzibą (za zgodą Komendanta WKU ppłk. Mirosława ŁYŻWA) przy Wojskowej Komendzie Uzupełnień w Garwolinie.

Na dzień dzisiejszy przy 50 osobowym stanie myśliwych WKŁ nr.194 „Bażant” podczas dzisiejszej rocznicy obchodów powstania koła , nadania i poświęcenia sztandaru, z którego jesteśmy niezmiernie dumni możemy jeszcze się poszczycić posiadaniem stałej kwatery zwanej „Domkiem myśliwskim” (co prawda lokalizacja na terenie dzierżawionym od Nadleśnictwa Garwolin) oraz nasz także nowy obiekt kapliczka św. Huberta o motywach myśliwskich, ufundowana tak jak sztandar przez członków koła, a wyrzeźbiona przez myśliwego naszego koła kol. Adama Poredę. Obok kapliczki jako postument jest duży kamień , a na nim umieszczono listki z nazwiskami myśliwych, którzy odeszli na „wieczne łowy”.